БӘЛҖӘ (Троянский I: 231) «поперечный топор; тесло; пазник» < фар. белчэ, белҗэ «көрәкчек», бел [бэл] «көрәк». Рус. белеза «тимер көрәкчек» татарчадан булса кирәк. К. ш. ук. башк. бәлйә, чув. пулле «бәлҗә». Абаев I: 260; Фасмер I: 147 (каян икәнен белми).