БАЯЛЫЧ[баºйал ы̌ч], баялыш «боярышник» < рус.; рус телендә бу сүз бояр «алпавыт» сүзеннән: элекке боярлар һәм баярлар утарларын баялыш куаклары белән кәртәләгәннәр. К. башк. диал. байар йемеше «баялыш, дүләнә» (БҺҺ II: 37); каз., кырг. баялыш id. татарчадан булса кирәк.