БАЛАВЫЗ [баºла wы˘з ] «воск» < гом. кыпч. balauz, balavuz > калм. балуус, кар. балагуз < бал ағуз «бал угызы» сүзеннән (Räsänen 1969: 60), к. тат. диал. (миш.) уыз, ывыз «угыз», болг. (Ибне Фазлан, МК) авус «балавыз». Балавыз угызга төсе буенча охшатылган. К.-балк. балкаўуз варианты халык этимологиясе буенча пәйда булган (каўуз «сулык», к. Кавыз ).