БАКЫР-У, диал. абакыр-у «громко, грубо и возбуждённо кричать, орать; громко блеять (об овцах и козах)», < ба-кыр (-кыр- морфемасы тур. к. Акыр- ). Гом. төрки бақыр-, бағыр-, пағыр- < бор. төрки (ДТС: 82) baqïr- id.

Дерив.: бакырын-у, бакырыш-у; бакырыш. Бакырт-у, төп мәгъдән тыш, «музыкаль аләтне бас тавышта уйнату». Dobr. I: 245.

Бакыр-у сүзеннән бакравык сүзе ясала.