БАКАЛТАЙ, бакай (С. Хальфин) «пристань; гавань» – шуннан бишбалта(й) < биш бакалтай (Казанның Идел буе бистәсе) – Көнч. Европада таралган сүз: чув. пайккал, рус. бакай, башк. бақай «елганың аерылып киткән тармагы», укр. бакаль «чукрак күл», морд. бакалда «чишмә, чукрак күл», рус. диал. бакалда «язгы су тулган чокыр-чакыр» (Даль). Чаг. бур. бакалтай «бакалы күл» (!).

К. Фасмер I: 109; Мурзаев 1984: 66–67; Гордеев I: 188 (берсе дә монг. телләреннән дими); Федотов I: 378.