БАЕРКА[баºйы˘рқа] «прядь, пук, клок шерсти» ~ чув. пайăрка, мар. пайыр, пайырка, парга, үзб. диал. байырқа id. Räsänen 1969: 378; Федотов I: 378.

Тат. һ.б. байырка рус. поярок «язгы йон» сүзеннән дигән фараз бар. Безнеңчә, бу фараз өстәмә дәлил сорый.