БАЕЛТЫ[баºйы˘лты˘] иск. «эйфория, увеселение для поднятия духа»; «позиция перед боем» < монг. < уйг. *байыл-ты «тукталыш урыны», *байыл- «килеп тукталу, позиция алу», к. кр.-тат., төр. bayıl- «төрле сәбәптән (ачлыктан да, шатлыктан да) гамьсезләнү; һуштан язу», үзб. пайт «кирәкле, билгеле вакыт < *баелты», пойламоқ < байылламақ «сагалау, көтеп тору, саклау». К. Бай II.