БАБА, себ. (Тумашева 1992: 166) паба «предок; дед; мужчина (любой) старше отца» (вообще это слово в татарском языке в разных пластах лексики и в разных говорах имеет очень разнообразные значения, к. Рамазанова 1991: 29–35) < гом. кыпч., уйг., алт. диал. баба id. (ком. телендә юк – бу хәл субстрат тәэсиреннән булса кирәк), угыз. баба < бор. төрки (ДТС: 76) baba «ата» һ.б. – көнб. төрки телләргә хас. Чув. һәм тув. теркәлмәгән, як. баабый «көчле» бабай сүзеннән булырга мөмкин ~ барча тел семьялыкларында очрый торган «бәбиләр теле» сүзләреннән, чаг. гар. баба «әти» (ихтимал, төрекчәдәндер); һинд-евр. baba «ата; баба» ~ груз. (Климов: 47, 152) вавиа, ваба «ата» һ.б. Будагов I: 217; ЎХШЛ: 334; ЭСТЯ II: 10–12; Фасмер II: 200 (рус. папа тур.).

Дерив.: бабалы, бабалык. К. Бабай, Бабакай, Бабакош.