ӘТТӘГЕНӘСЕ, диал. (ДС I: 253) әттәң, әттәңәй ы. «вот так штука!» ~ каз. әттәң id.. тат., башк. әттәгенә җырда асемантик кушымча (әттәгенә генәме? әттәгенә генәдер һ.б.) < уйг. әттигинәй «кызганыч, ай-яй», әттән «менә сиңа кирәк булса» < әртәгиң «әкиятең, менә әкият!» – әртәк, әртәги «әкият, күптәнге вакыйга, үткәннәр» сүзеннән (к. Иртәк ).

Әттәгенә < әртәгиң, ә сүзе Алтын Урда чорында Идел буе шәһәрләрендә яшәгән уйгурлар теленнән таралган.