ӘТӘМБИ, әтәмбәй «опавшие семена, падалица; злаки, выросшие из осыпавшихся зёрен; отродье», (ТТДС I: 548–549) әтәмбай «болезненный, хилый (ребёнок, детёныш)» ~ башк. (БТДҺ: 428) әтәлбай, әтәмбай, әтәрбай «әтәмби; типтәр, җибәрелмеш (припущенник)» > мар., удм. äтäмбäй, äтäмбей (вариантлары күп) «әтәмби; чураш (никахсыз туган яисә иярчен бала)» һ.б. Идел-Урал регионы сүзе; һичшиксез, кушма сүздән (-бай «пай, өлеш» мәгъ. булса кирәк), арытабан ачык түгел, чаг. тат. әтәм-сәтәм, әтрәм-сәтрәм (> мар. äтӹрям-сäтырам) «ниҗитте, һәртөрле кирәксез (нәрсәләр)».