ӘРНЕ-Ү, иске тат. әбрән-ү, әбрә-ү «ныть; щемить, сильно горевать»; бу сүзгә һичшиксез чагыша торган (башк. эрне-, мар. äрнä-ләрне исәпкә алмаганда) бер генә сүз табылды: бор. монг. örni- «әрнү, сызлау», шуннан, болг. *wәрне формасы аша, әрне- килеп чыга ала. Тагын бер сүз – алт. аарны- «әрнү; ачулану» – бор. аγı, аγu «ачы» тамырына илтә. К. Ачы, Вәрнә-ү.