ӘЛБӘТТӘ, диал., башк. әлбиттә «конечно» < чыгт., уйг. һ.б. әлбәттә, төр. elbette id. әлбәт тә тезмәсеннән булса кирәк, к. иске тат. әлбәт «әлбәттә» < гар. äл-бāд < äл-äбäд «мәңге дә (бозылмас), һич тә (киресе түгел)» тезмәсеннән (ЛТ I: 37).