ӘКӘМӘТ, диал. икәмәт «потеха, диво; странности; приключение» ~ тат. диал. (ЗДС: 80) әкәмәй (> мар. äкäмäй) «болагай, шалапай», мар. екемет, йэгэмэт «борынгы, борынгылык», мар., удм. äкäмäт, акамат «әкәмәт; кызыклы очрак», чув. екемет «яшерелгән, серле, кул җитмәс нәрсә» < иске тат. (к. Насыйри II: 45) әкәмәт «әкияти рух, күзгә күренмәс җан иясе» < гар. хäкäмäт «тоткарлагыч нәрсә» (хäкäмä «нукта, тезген»), ш. ук. хикäмäт «хикмәтләр» (хикмәт сүзенең күп. формасы ди Катанов 1912: 120). Сүзнең тамыры хкм «тоту, тоткарлау, игътибарны җәлеп итү», шуннан ук хаким, хәким, хөкем, хөкүмәт, мәхкәмә, мәхкүм һ.б.