ӘКӘ, әккә диал., әкәй, әкәү – звательные формы (Тумашева 1961: 99, 231; ТТДС I: 541) «старший брат; уважаемый мужчина; старшина; шапка старшины» – «абый» мәгъ. бу сүз себер татарларында һәм башкортларга үзбәк һәм казаклардан кергән (к. үзб., уйг., аз. әкә «абый; абзый»); башкорт старшиналарын да әкә дип атаганнар.

Тат. сөйләшләрендә икенче бер әкәй «әби, дәвәни» дә бар; бу сүз болг. теленнән килсә кирәк, к. чув. акай, аккай «апа». Игә сүзе белән бәйле, к. Игәч, Ага.