ӘБӘЛӘК «суетливый», «обидчивый, недотрога» ~ каз., к.-калп. ебәләк id., каз. диал., нуг. эбелек, ебелек – «көзен дала буйлап тәгәри торган үлән – камгакның җиңел төре; комбайн һ.б.ш.ның такта канатлы әйләнмәле саламыргыткычы», чаг. чув. епелек «кыяклы үлән төре». Сүзнең хәз. тат.-башк. мәгънәсе – икенчел, күчерелмә (мар. äбäлäк id. < тат., к. Гордеев I: 31); башк. диал. (БҺҺ II: 320) әбәлә-ү, әбәлән-ү «чәбәләнү» – сүзнең тамыры әбә икәнлеген күрсәтә; фигыль булса кирәк, чаг. ш. ук уйг. әп- «йөгерү, качу, ашыгу», каз. диал. елбеле- «әйләнеп очкалау». Гомумән, бу сүзнең этимологиясе аз тикшерелгән.