ӘБӘК игра вдогонки´: догнавший ударяет догоняемого ладонью, говорит әбәк! и убегает, теперь должен догонять ударенный; каз.-тат. äбi «айва, квит» (к. Радлов I: 991) ~ чув. епек, мар. äбӹк, удм. абак «әбәк»; Идел-Урал регионыннан тыш, төр. еbe «әбәк (уены)». Ф. Гордеев бу сүзне уйг. әвүк, бор. төрки (ДТС: 189) eväk «ашыгыч!» сүзе белән чагыштыра (димәк, әбәк «эстафета»). Ләкин чув. эпекле- «әбәкләү» – «иркәләү» мәгъ. кулланыла (к. ш. ук чув. евĕк «иркәләү»).

Тат. диал. әбәлке «әбәк» < әбәкле булса кирәк.

Чаг. ш. ук як. ännäi ~ уйг. än- «йөгерү, качу» (к. Пекарский I: 272), тунг.-маньч. (ССТМЯ I: 434–435) эви-, эби- «уйнау, шаяру, ярышу».