ӘБӘДӘ, әбедә (әкиятләрдә) «дух природы», буддистларда «күк потларының иң шәрәфлесе» (ДТС: 2; МНМ I: 69). К. Апата, Әптәнә. Миш. (ЗДС: 676) убыйда «җен, өрәк» чув. упăте (< абыда) id. сүзеннән.