ӘБӘД: юг. та әбәд «навечно» < фар., ләкин үзе генә сирәк кулланылышлы әбәд «мәңге» < äбäдä «үзгәрмәс табигать булу» (кешеләрнең үзгәрүчән тормышына каршы куела). Тимергалин: 47; Dobr. II: 2.

Дерив.: әбәди «мәңгелек», әбәдән, әбәдиян, әбәдият сүзләре гарәпчәдән, әбәдилек тат. үзендә ясалган.