Ә Iтатар теленең үз авазы; бер очракларда (мәс., икенче иҗектә) гом. төрки э дән (берәү, күрән, тәкә), икенче очракларда чит телләрдәге ä дән (бәндә, мәгәр, хаҗәт), өченче очракларда чит телләрдәге кайбер сузыкларның субституциясе буларак (бүрәнә, гәүдә, шәм) һәм, ниһаять, элекке а авазыннан палатальләшеп барлыкка килгән (балакай > бәләкәй, чандыр > чәлтер, ярашу > ярәшү).