АЯ-У[аºйа-] «щадить» > чув. ойа- > уйа- < гом. кыпч. айа- «абрау, кадерләү; аяу; үкенү» (к. Аяныч ) < бор. төрки (ДТС: 25–27) aja- «абрау, тәртип саклау, хөрмәт итү» (дериватлары күплеге белән аерылып тора) бор. төрки, монг., тунг. aj, aja «яхшы, изге; изгелек, шәфкать; тәртип» сүзеннән ясалган (к. ССТМЯ I: 17–20). К. ш. ук Räsänen 1969: 11, ЭСТЯ I: 101–102; Röhrborn: 291–292; Федотов II: 298.

Тат.-башк. сөйләшләрендә бу фигыльнең юн. формалары айал-, айан-, айат- очрый (к. БҺҺ II: 20; ТТДС I: 26).