АШКЫН-У «рваться (в бой, на работу и т.п.); беситься», диал. «остервенеть, разъяриться» > мар., удм. ашкын-, ажгын- id. чув. ашкăн- «артык шаяру», нуг., каз., к.-калп. асқын- «чыгырдан чыгу; хәттин ашу» һ.б. ашық-ын-у «үзеннән үзе ашыгу», ягъни ашык-у (ашыгу) сүзенең кайт. юн. булса кирәк. К. ш. ук Федотов I: 78.