АТӘШ, аташ «священный огонь; огонь в груди» (атәшле «пламенный») < бор. төрки (ДТС: 66) ataš id. (atašluγ «атәшле») фар. теленнән бик бор. алынма, Кушан дәүләтендә (б.э. I–II гасырларда) Атшо «ут тәңресе»; башк. аташла-у «ут аша атлау (рухан чистарыну, ш. ук ант итү билгесе)» (к. БТДҺ: 39) шул заманнардан калган.

Атәш, аташ иске әд. телдә актив кулланылган (ГТДС I: 19; Будагов I: 9), шуннан атәшпәрәст «утка табынучы», аташханә «утка табыну гыйбадәтханәсе», аташин «ялкынлы (публицист һ.б.)» барысы да фарсы теленнән.