АТ II«имя (персоны); слава» < гом. төрки ат, аат id., бор. төрки (ДТС: 64–65) аd, at, āt «исем, титул; дан» бор. айыт, айыды «исемләнү, исемләнүе» ← ай- (к. Әй-ү ) «сөйләү, әйтү» сүзеннән булса кирәк (к. Радлов I: 440): чув. йат «ат, исем» < айт < айыт. Тат. диал. (ДС III: 24) атыма «үземә» – «сораганыма» дигәннән. Кайбер телләрдә (мәс., «Сираҗел-Қолүб»тә, к. Наджип 1989: 172) aд «исем» һәм ат «ат, елкы» сүзләре аермалы языла, ләкин Э.В. Севортян фикеренчә (ЭСТЯ I: 198–199), бу аерымлану этимологик характерда түгел, соңрак килеп чыккан күренеш. К. ш. ук Федотов II: 505.

Ат II – продуктив нигез: к. сөйл. атлы «исемле» (ни атлы?), к. Адарын-у, Атаклы, Атал-у, Ата-у .