АСАУ[а ºcаw], себ. (ЗДС: 52) арсар «одичавший, неприрученный (о лошади)», «переросток» < гом. кыпч. асау < арсау (Радлов I: 536), к. башк. диал. арса- «өстенә мендермәү, җиктермәү (ат турында)»; бу фигыль исә уйг. арыс (к. Ас ) «усал, кыргый» сүзеннән. Диал. (ЗДС: 22) азау «чәчелмичә үскән иген» азау сүзе тәэсирендә барлыкка килгән. К. Азау II.