АС I, иск., кит. аст «низ» < гом. төрки аст (татарлар гарәп хәрефләре белән язган чорларда һәрвакыт аст дип язылган; угыз телләрендә сирәк кулланыла – аларда бу мәгънәдә алт) < бор. *асны ← асын (чаг. Алын ). Борынгы ас «төшерү; төшелгән җир» исем-фигыль синкретик тамырыннан. К. Ал III, Астыртын, Ас-у.

Дерив.: аскы; аслык һ.б.