АРЫ-У II«уставать; измучиться», этимологик җәһәттән дөресрәге диал. ар- (ул тиз ара), к. тув., төр. диал. ар-, як. ыр-, чув. ыр- (ыйр-), үзб., уйг., чыгт. һар-, төркм. аар- ~ төркм. диал. ааз- > ком. аз- «арыклану; хәлдән таю» (к. ЭСТЯ I: 160–162). Пеллио законы буенча, һар вариантыннан чыгып, ар фин-угор. рār- «ару, йончу» фигыле белән чагыштырыла (М. Рясянен һ.б.). Этимологлар āр- ~ āз- «ару, арыклану» фигылен āз- «азу, чиктән ашу» сүзе белән тиңләштерергә ашыкмыйлар.

Ар- фигыленнән гом. төрки арық «ябыккан, йончу» сүзе ясалган. К. ш. ук төр. диал. arık-, arqı- «нык ябыгу». Арыл-у, арыт-у юн. формалары да киң таралган.