АРЧИ, арчый (ЗДС: 56) «поезжанин на свадьбе; сопровождающий невесту» > мар. äрчи «аргыш», башк. арсый «кучты, тәнсакчы; арчи» < бор. монг. arçi «яклаучы» сүзеннән; к. ш. ук тат. диал. (ТТДС I: 48; Тумашева 1992: 38) арчала-, әрцәлә- ~ башк. әрсәлә- < бор. монг. arçila- id. > куман. arsila- «яклау (кәләшне туй уенында)». К. ш. ук Әрәчә.

Арчи сүзендә тат. теленә хас булмаганча (адан соң) икенче иҗектә и килү бу сүзнең монг. теленнән чагыштырмача соң (Алтын Урда чорында) алынганлыгын күрсәтә.

Арчи урынына артчы дип әйтү (ЗДС: 53) – халык этимологиясеннән.