АРТЫК «лишний; более (значительный); излишне; больше (не)» > удм., мар. артык id. < гом. кыпч. артық, уйг. артуқ, хак. артых, куман. artuch, artuk < бор. төрки (ДТС: 57) artuq, artïq id. Бу сүз арт-у I сүзеннән дә, арт-у II сүзеннән ясала ала, к. тув. аартык «артык йөк» ~ бор. төрки (ДТС: 57) artïγ «курҗынлы йөкнең бер тарафы, тәе». Шулай итеп, бу сүз ике мәзкүр фигыльне баглап тора. Төп мәгънә арт- «йөкләү, курҗынлау, асылындыру» → артык «артылган, асылынып торган (йөк өлеше)» → арт-у «артык булу» (кире сүзьясалыш) була ала. Хәер, монда тикшеренәсе бар.

Дерив.: артыклык, артыкча.