АРБА «арба, телега» > мар., удм. арба, араба < гом. кыпч. арба, уйг. һарба, тат. диал. (ТТДС I: 41), угыз. араба > чув. урапа, орапа, орава, иске тат. әд., госм. гарәбә (мәс., Акъегетзадәдә) < гар. ‘арабäн, а‘рабäн «күчмәчелек» id. К. Гарәп.

Татарлар да Урта Азиядәге зур ике тәгәрмәчле арбаларны араба дип атыйлар. Ягъни араба һәм арба – ике сүз. К. ш. ук Menges 1972: 310–312; Федотов II: 284; Аникин: 93; Тимергалин: 32.