АПАТА, апыта, атапа диал. «леший, чёрт» > мар. (без теркәдек. – Р.Ә.) апатай «ямьсез (кеше)», тат. диал. (ТТДС: 546) әпәтә, әптә «сакау» id., башк. диал. (БҺҺ III: 13) абада, апата «акрын, мыштырдык», (ТХИ: Дастаннар 1984: 57–58) әбетә, әбәдә «хәрабәләр иясе», «йөз җен анасы» – барысы да бор. төрки abita < санск. (ДТС: 2) amitabha «табигать буддасы; табигать тәңресе» сүзеннән; к. ш. ук тат. диал. аптунай, әптүнәй «урман рухы», чув. упăте (< абыдә), опита, удм. обида, мар. обда, овда, овыта, овыча «шүрәле» (бу тур. к. Акцорин В.А. Этногенез марийского народа по данным фольклора // Происхождение марийского народа. Йошкар-Ола, 1967: 159–164), уйг. амита, монг. abuda, алт. амыт, амытан, яп. Амида «будда Амитаба» һ.б. (бик күп телләрдә очрый). К. ш. ук Марийский фольклор: 224–240.