АҢКАЙ-У (Радлов I: 186) «стоять с разинутым ртом» ~ гом. кыпч. аңкай-, алт., тув., як. аңгай- id. ← аңга «ачылган авыз; ачылган авызлы» (к. Аңгыра ). Бу сүз тат. телендә дә булган күрәсең. ЭСТЯ I: 154–155.