АЛЧАК, диал. алцақ – это слово, характеризующее человека (изредка – коня), имеет как в татарском языке, так и в других тюркских языках очень разнообразные, иногда противоположные значения; в тат. «злой, нахальный; порывистый»; (ТТАС I: 54) «приветливый, открытый»; күпчелек очракта алчак «илгәзәк; ачык; тәкәллефсез, юаш; тыңлаучан, йомшак холыклы» ~ нуг., каз. алшақ, алт., бор. уйг., бор. чыгт. (ДТС: 34; Боровков 1963: 50; Баскаков 1972: 201) алчак, алчах, алчык, госм. алчақ «гади әдәплелек, тыйнак» һ.б., ләкин үзб. олчоқ «хәйләкәр һәм явыз», кар. алчақ «түбән холыклы» ← төр. диал. alса-, alçа- «комсызлану». Рясянен һәм Севортян (ЭСТЯ I: 173) бу сүзне бор. төрки al «түбән, тәбәнәк» сүзеннән чыгаралар, к. (Dobr. I: 87) кр.-тат. alçaq, нуг. alşaq «гомумән түбән, тәбәнәк; кыска буйлы; юаш; гади (кеше тур.)», ш. ук «характерсыз, наданнарча, беркатлы саран, комсыз». К. ш. ук бор. төрки (ДТС: 35) alïγ «начар», alïq- «түбәнәю; начарлану; пычрану». Рамазанова 2013: 189. Чаг. венг. (Räsänen 1969: 16) olcsó «арзан».