АЛЧАЙ-У, алцай-у диал. «вставать на дыбы; стоять с расставленными ногами», алчаң «с расставленными ногами» ~ як., гом. кыпч., алт., башк., бур. алсай-, монг. алца- id.; алчы сүзеннән булса кирәк, ягъни ашыкның тигез якы өстә калып, ул басып калган шәкелдә кебек. Чаг. себ. (Тумашева 1922: 23) алцаңна- «тик басып тору яисә тиктөскә тик тору», каз., к.-калп. алшак «тырпа», алшай- «алчаю» һ.б.