Тэтимол 2015

АЛҖЫ-У, диал. (ДС I: 15) алҗа-у, себ. алцы-у «выбиться из сил; впасть в детство от старости» < гом. кыпч. алҗы-, ком., к.-балк., төр. һ.б. алҗа-, кырг. алчы-, кар. алаҗай-, башк. алйы-, алйа- һ.б. id. ~ бор. монг. alǯija-, монг., бур. алҗаа- > эвенк. һ.б. тунг.-маньч. (ССТМЯ I: 32) алза- «алҗу, хәлдән таю, акылдан язу». К. ш. ук себ. (Тумашева 1992: 32) алцық «алҗыган», тат. диал. алҗыра-, чув. алчăра- «аптырашта калу, шашу» ← *алҗыр, шор. ылчыр «хәлсез». ЭСТЯ I: 145–146.

Чаг. ш. ук бур. аалишаг «тыныч, юаш», аалин «тып-тын», тунг.-маньч. (ССТМЯ I: 32) ал-, ала- «тыныч-юаш булу».



Предыдущая статья            Следующая статья