АЛА I«пёстрый» > мар., удм. диал. ала, чув. ола > ула id. < гом. төрки ала, аала, гом. тунг. ала, монг. алаг «ала» һ.б. (ЭСТЯ I: 129–130).

Бу сүзне монг. ола < огула «карлы таулар (алар ала-кола күренә)» сүзеннән дип аңлату бар, к. бор. төрки (ДТС: 32) ala > башк. диал. ала «таз», алай «ала» (чаг. кырг., уйг. Алатау, Алайтау, Алай – Урта Азиядәге зур тау сырты). Räsänen 1969: 15; Федотов II: 274–275.

Күп кенә төрки кушма сүзләрдә ал, ала «начар» мәгънәсендә килә, к. Алагаем, Алафарман.