АКЛАН «поляна в лесу» (бу сүзне алан белән бутыйлар, хәлбуки чыгышлары буенча да, мәгънәләре буенча алар бердәй түгел) ~ эвен., эвенк. аглан, авлан id. ~ монг. аγlaγ, аглаг «ерак һәм аулак урын»; мар., удм. аклан id. < тат. К. Аулак. Чаг. шумер. ag [ағ] «кырый, чик, чүл». Ахметьянов 1989: 28–29.