АЙРАВЫК [аºйраw ы̌қ] «вейник (растение); пырей» ~ башк. айрауық, нуг. айравық, мар. айраук, айрак, аряк «сарут» (к. Гордеев I: 64, 156) ~ бор. төрки аjrıq id. Айра, аир дигән үлән төре грек (һинд-евр.) сүзе хисапланыла. Ләкин сүз ясалу моделе буенча айравык сүзенең тамыры айра- дигән фигыль, чаг. Аер-у.