АЗАУЛЫ[аºзаwл ы̌], азулы «клыкастый»; это слово издревле употреблялось в значении «мощный, храбрый; грозный в бою», кр.-тат. azuwlı, төр. azığlı «азау тешле; гайрәтле» < бор. төрки (ДТС: 72) azïγlï «азау тешле; батыр, гайрәтле», azïγla- «азау теш белән бәрү, тешләү» һ.б. (параллельләре күп телләрдә бар). КБтә (тәрҗемәләр безнеке. – Р.Ә.):

Ничә мең азаулы ирән-иркәкләр

Хатын-кызга була җан биргән тәккә.