АЗАУ I[аºзаw] «клык; коренной зуб» – дөресрәге диал. (ТРС I: 58) азу, азый < бор. төрки, хак., уйг. азығ, төр. azu, azuw һ.б. ~ бор. монг. ariγa < хәз. монг. араа «азау». R-варианты мари телендә дә сакланган: ора пуй «азау теш». Чув. асав, удм. азау, мар. азу, азау < тат. (Гордеев I: 57). Семантик структурасы, чыгышы ачык түгел. ССТМЯ авторлары (I: 50) маньч. арған «чөй, азау, пычкы теше», арғали «бертөрле тайга боланы» (> рус. аргали), аргату «болан иркәге» һ.б.ш. сүзләр белән чагыштыралар (тамыры *аrγa «иркәк хайван, иркәк болан яисә кабан» булып чыга). К. Арган. ЭСТЯ I: 97, 218.