АЗАК диал. «потом; затем; конец, исход» – гом. төрки аҙағ, азақ, адақ «соңыннан; соң; елга тамагы» (шуннан Азак диңгезе, Азау диңгезе (азак < азағ < азау) «Азов диңгезе», ягъни Дон елгасының тамагында урнашкан бор. порт атамасыннан). Мар. азак, адак «азак; тагын» < тат. К. Räsänen 1969: 5; ЭСТЯ I: 104–105. К. Аяк.

Дерив.: азаккы; азактан, азагы.