АЕРЫК II[аºй ы̌р ы̌қ], айырық, айрық диал. «отделенный, отлучённый; иной» ~ гом. төрки (к. Будагов I: 190) айрық, айруқ «нык аерылган» < бор. төрки (ДТС: 5, 30) adruq, ajruq «бүтән» ← adır-, aır-, ajır- «аеру; читләтү», к. Аер-у. Бу аерык сүзеннән рус. ерик «төп елгадан аерылып киткән тармак» килә бугай. К. түбәндәгене.