АЕЛ I[аºй ы̌л] «пряжка; подпруга» > мар. (Саваткова: 7) айыл, чув., мар. ойыл > уйыл id. ай- «аеру-җыю» тамырыннан, к. ЭСТЯ I: 114–115; Федотов II: 270.

Бу сүз төрки телләрдән күрше телләргә киң таралган, к. манси. oil һ.б. (Räsänen 1969: 11–12).

Дерив.: аеллы; аелла-у.