АЕК[аºй ы̌қ] «трезвый», диал. (Тумашева 1992: 19) «ясный» > мар., удм. айык id. < гом. кыпч., чыгт. (Радлов I: 3, 218), угыз. айық < бор. төрки (ДТС: 14) аïγ id. ~ чув. орă > урă id., бор. гом. төрки ай- < а- ~ arı «ачык, сәламәт булу» тамырыннан (ай-ык). К. Räsänen 1969: 5; Федотов II: 285.

Дерив.: аеклык. К. түбәндәгене.