АДАРЫН-У «вести себя импульсивно: клясться, давать обеты, умолять, громко роптать и т.п.» ~ себ. (Тумашева 1992: 30) атарын- «пыр тузу, тузыну», башк. аҙарын- «адарыну», кырг. адараңда- «шәрә батырлык күрсәтү», тув. атыырга- «мактану; көязләнү». Ихтимал, тат. диал. адан-у, адалан-у «мавыгу» белән тамырдаштыр. К. ш. ук төр. adak «нәзер, изге максат», ada-mak «атау, билгеләү; вәгъдә итү».