АВЫШ-У[аºw ы̌ш-] «наклоняться; перевалить, переходить черту» (к. җырда: Мәшрикъ тарафыннан чыккан болыт Мәгъриб тарафына авышкай), диал. (ТТДС: 20) аwышу «меняться, изменяться; проходить (о болезни, хвори)» < гом. кыпч. аwыш- (нуг., каз., к.-калп. ауыс-, кырг. оош-) «авышу; алмашыну; үзгәрү» формасынча ау-у фигыленең урт. юн. («берьюлы бергә аву»), ләкин соңрак «ава төшү, авуын дәвам итү» мәгъ. алган. К. Ау-у.

Авыш- тат. сөйләшләрендә дә күпмәгънәле һәм продуктив нигез: авышыл-у, авышын-у, авыштыру «алмашу, алмаштыру» мәгъ., диал. авышкан «акылы киткән» һ.б. К. Авышчан.