АВЫШ[аºw ы̌ш] «наклонный», «склон», диал. «иной, другой» (к. ТТДС: 20) < гом. кыпч. аwыш id. ← aw- (к. Ау-у ); тәүдә «аву хәле» мәгъ. булган, ләкин соңрак төрле мәгъ. алган, к. нуг. авыс «алмашлык», «һушы китүчән», к.-калп. диал. (ҚТДС: 31) ауыш «акылы киткән», ауыс «начар», к.-балк. аўуш «үткел, таулар арасындагы тар юл». К. Авыш-у.

Дерив.: авышаю «авыш булу», ш. ук диал. «һушың китү, зиһенең таралу», авышлы, авышлык.