АВЫР-У[аºw ы̌р-] «болеть (болезнью)» – гом. кыпч. awыр- < чыгт., төркм. һ.б. ағыр-, бор. төрки (ДТС: 19–22) аγïrï-, аγrï-, аγru- «авыр булып китү»; тат. диал. (БТДҺ: 30, гәй.) аура- формасы да бар, уйг. диал. (ЭСТЯ I: 86–87) аγra- id. һ.б. Э.В. Севортян бу сүзне авыр < ағыр сүзеннән аерып, бор. *аγ-, аγï- (төр. аğ, үзб. диал. ығ һ.б.) «авыру, чир» исем фигыль тамырыннан димәкче. Безнеңчә, бу фараз өстәмә дәлилләүгә мохтаҗ.