АВЫК II[аºw ы̌қ] «укромное место; место на отшибе» (шуннан ауқан, ауқын «аулак җирдә», к. ТТДС I: 35; БТДҺ: 30) – ау сүзе белән баглы булса кирәк. Чаг. ш. ук себ. (Тумашева 1991: 32) ауқ «куян».

Аwық ← ау [aw] булса, бу сүз бор. төрки (?), эвенк. (ССТМЯ I: 13) аγк, аγык «тайга; аулак дала; ау, киек һ.б.ш.» белән тамырдаш.