АВЫК I[аºw ы̌қ] «промежуток, интервал времени» < гар. äwқ «вакыт» (шуннан ук вакыт ) > мар. аук id., чув. авăк «авык» ш. ук «кабынучан, ярсып китүчән; мавыгучан». К. ш. ук каз. ауық, к.-балк. аўукъ «вакыт, чак». К. Әүкать. Ахметьянов 1989: 14–15.

М.Р. Федотовның (I: 25) бу сүзне бор. төрки еvik «ашыгучан» сүзе белән бәйләве нигезсез.