АВАН [аºwaн ] (ДС III: 14; ТТДС 1969: 19) «хороший; открытый, простодушный», «невежественный, нецивилизованный» ~ нуг., чув. аван «игелекле, эчкерсез», төркм. диал. (ТДГДС: 11) аван «саран», гаг. аван «тупас, явыз», кар. аван «гөнаһлы» < яһ. ғawaн «гөнаһ» (гөнаһлы кеше > гади кеше). Бу сүз Хәзәр ханлыгы заманнарыннан калган булса кирәк.

М.Р. Федотовның (I: 25) чув. аван сүзен аман сүзеннән дип раславы дөрес түгел. Тимергалин: 12 (бор. аван кул тәгъбирен «сугыш эшенә өйрәтелгән кул (гаскәри бүлек)» дип аңлата. Безнеңчә, киресенчә – өйрәтелмәгән кул).